تصاویر و معرفی شهرستان ایلام

نام قدیم شهرستان ایلام: ردین، ده‌بالا، حسین‌آباد، پشتکوه
جمعیت شهرستان ایلام: ۲۱۳۵۷۹ نفر (۱۳۹۰)

شهرستان ایلام با مرکزیت ایلام از شهرستانهای استان ایلام است.

ایلام یک منطقه کوهستانی و مرتفع است که در غرب و جنوب‌ غربی کشور در میان رشته کوه‌های کبیرکوه از سلسله جبال زاگرس قرار دارد.

این شهرستان در شمال غربی استان قرار گرفته و با شهرستانهای ایوان، ملکشاهی، سیروان و چرداول، دره‌شهر و نیز مهران همسایه است. شهرستان ایلام از غرب به کشور عراق محدود می‌شود.

در طی چند سال اخیر شهرداری شهر ایلام به دو منطقه تقسیم شد که شامل شهرداری منطقه۱ و شهرداری منطقه ۲ است. بافت شهری شهر ایلام در حال بازسازی از حالت قدیمی به حالت نو می‌ باشد. شهر ایلام در حال وسعت روزافزون می‌باشد. با توجه به اینکه چهار چوب این شهر در حصر کوه‌های اطراف شهر است باید برای آیندهٔ شهرسازی شهر ایلام چاره‌ای اندیشیده شود.

شهرهای شهرستان ایلام
ایلام، چوار، داودآباد ،کارچان

نواحی شمال و شمال شرقی ایلام کوهستانی و دارای ارتفاعات مهمی است. مناطق غرب و جنوب غربی آن از زمین‌های پست و کم‌ارتفاع و تپه ماهور، تشکیل شده است.

ایلام به سبب تأثیرپذیری از عوامل گوناگونی چون عرض جغرافیایی (زاویه تابش آفتاب)، ارتفاع، امتداد رشته‌کوه‌های زاگرس، فاصله از بیابان‌های عراق و عربستان و بادهای محلی و ناحیه‌ ای از تنوع آب و هوای استان زیاد برخوردار است و دارای سه منطقه آب و هوایی (آب و هوای سرد کوهستانی، آب و هوای معتدل کوهستانی، آب و هوای صحرایی و نیمه‌ صحرایی “گرم و خشک” است.

شهر ایلام بعد از شهرهای کرمانشاه و سنندج سومین شهر بزرگ کردنشین ایران محسوب می‌شود.

زبان اهالی شهر ایلام کردی ایلامی می‌باشد.

پیشینه تاریخی شهرستان ایلام

در عهد باستان ایلام به ‹‹اَریوجان›› معروف بود. اما ایلام کنونی در سال ۱۳۰۸ شمسی در منطقه‌ای که حسین‌آباد پشتکوه نامیده می‌شد دوباره احداث شد و یک سال بعد با توجه به سابقه تاریخی و تصویب فرهنگستان ایران به نام ‹‹ایلام›› نام گذاری شده‌است

ایلام از گذشته مرکز شهرنشینی و گهواره فرهنگی ایرانیان بوده است.

در دوره ساسانی بخشی از سرزمین “پهله” یا “پهلو” شمرده می‌شده و تازیان آن را “جبال” می‌نامیده‌اند. از سده چهارم تا اواسط ششم قمری، این منطقه بخشی از عراق عجم بود. ایلام در دوران جنگ ایران و عراق بشدت آسیب دید.سرزمینی که اکنون استان ایلام نام دارد، بنا به اسناد تاریخی فراوان، بخشی از کشور عیلام باستان بوده است. این کشور در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد به وجود آمده و تا سال ۶۴۰ پیش از میلاد به حیات اجتماعی خود ادامه داده است. در این سال، به فرمانآشور بانی پال به خاک و خون کشیده شده و منقرض شده است. از شهرهای این کشور، به اسامی ‹‹شوش›› پایتخت اصلی، ‹‹ماداکتو›› پایتخت تابستانی، اهواز، خایدالو، ماساباتیک و کابیانه اشاره شده است.

در کتیبه‌های بابلی، عیلام را ‹‹آلامتو›› یا ‹‹آلام›› خوانده اند که به قولی به معنای کوهستان یا ‹‹کشور طلوع خورشید›› است. مدتی پس از سقوط عیلام، حوزه فرمان روایی آنان به دو منطقه تحت نفوذ پارس‌ها در خاور و مادها در باختر تقسیم شد. هر چند مناطق مسکونی زاگرس در دوره هخامنشی جزیی از امپراطوری هخامنشی به شمار می‌آمده، اما درظاهرارتش هخامنشی برای عبور از زاگرس ناچار به پرداخت باج به کوه نشینان مقتدر آن بوده است.

طبق نوشته مورخان یونانی، در زمان سلوکیه، ساکنین زاگرس بیش‌تر اوقات با اقوام مهاجم و بیگانه در نبرد بوده اند. وجود آثار باستانی فراوانی از دوره ساسانی در استان‌های ایلام و لرستان، نشان می‌دهد که این منطقه در آن زمان بسیار آباد و با اهمیت بوده است. اسامی شهرهایی مانند ‹‹ماسبندان››، ‹‹مهرگان کدک››، ‹‹دارشهر››، ‹‹سیمره››، ‹‹اریوخ›› و ‹‹شیروان›› این نظر را تایید می‌کند. محل دقیق برخی از این شهرها هنوز مشخص نشده است. در اواخر دوره ساسانی، خاندان فیروزان بر این سرزمین و خوزستان حکومت داشته اند که آخرین آن‌ها پس از شکست در جنگ جولا به دارالخلافه اعزام شده است. بعد از تسخیر ایران به وسیله عرب‌های مسلمان، احتمال دارد که این ناحیه جزیی از ایالت کوفه شده و اسامی شهرهای ماسبندان، مهرگان و سیمره معرب شده باشند.

در اواخر قرن چهارم هجری قمری، حسنویه کرد بر لرستان و ایلام فعلی حکومت می‌کرده است و تا اوایل قرن ششم هجری قمری حکومت این خاندان ادامه داشته است. از سال ۵۷۰ تا ۱۰۰۶ هجری قمری، اتابکان لر بر لرستان و پشتکوه حکومت کرده اند. آخرین اتابک لر به نام شاهوردی خان را شاه عباس صفوی به قتل رسانده و حسین خان سیلورزی جد والیان ابوقداره را به حکومت لرستان و پشتکوه منصوب کرده است. این خاندان پس از مدتی، مقر حکومت خود را به پشتکوه (ایلام کنونی) منتقل کرده اند و غلام رضا خان والی ابوقداره، آخرین والی پشتکوه پس از کودتای ۱۲۹۹ شمسی به نحوی نسبتا مسالمت آمیز، منطقه تحت حکومت خود را رها کرده و به کشور عراق رفته است.

از سال ۱۳۰۹ شمسی در تقسیمات کشوری، ایلام جزو استان پنجم یعنی استان کرمانشاه شد. سپس به علت موقعیت مهم سیاسی و مرزی و محرومیت‌های فراوان به فرمان داری کل تبدیل شد و اکنون یکی از استان‌های مهم کشورمحسوب می‌شود.
استان ایلام منطقه‌ای عشایر نشین است و صنایع دستی آن بویژه گلیم گل بر جسته شهرت ملی دارد.

فرش کرک ، ابریشم ، گلیم گل‌برجسته ، جاجیم ، نمد ، فرنجی ، قتره ، صنایع چوبی از مهّم‌ترین صنایع دستی استان هستند

سقز محلی‌(صمغ درخت بنه‌) ، شیرین بژی برساق ، شیرین عسگری ، شیرینی کُله کُنجی ، روغن حیوانی معروف به کرمانشاهی سوغاتی‌های محلی ایلام است

کشاورزی در بیش‌تر نقاط استان به صورت سنتی انجام شده و مراحل مختلف آن از کاشت، داشت و برداشت با استفاده از اصول و روش‌های ابتدایی و سنتی صورت می‌گیرد. مهم‌ترین محصول کشاورزی استان، گندم است.

در این استان امکانات بالقوه فراوانی برای توسعه و گسترش دام داری و دام پروری وجود دارد و هم اکنون نیز بخش مهمی از درآمد و حتی اشتغال مردم استان ایلام در بخش کشاورزی متمرکز شده است. آب و هوای متنوع، وجود کوهستان ها، جنگل‌ها و مراتع نسبتا سرسبز و انواع گل و گیاه در بهار و تابستان و وجود مناطق گرمسیری و سردسیری در کنار هم بهترین شرایط را برای پرورش زنبور عسل فراهم آورده است.

کوه قالقیران – عکس از شهرام ماد

روستای بانقلان و قلعه توت

عشایر لک ایلام

تنگ ارغوان ایلام

قلعه والی ایلام

تنگه رازیانه

منبع:
http://fa.wikipedia .org
http://ichto .ir/Default.aspx?tabid=714
http://ilam.persianblog .ir
http://parsology.blogfa .com/cat-5.aspx
http://vista .ir
تیشنیه